Behçet hastalığı, 1937 yılında Türk dermatoloji profesörü Dr. Hulusi Behçet tarafından tanımlanmış ve onun adını almıştır. Ağızda, genital bölgelerde ve gözde inflamasyona yol açan kronik bir hastalık olan Behçet hastalığı, bazı hastalarda eklem iltihabı, sindirim kanalında tıkanma, damar iltihabı ve beyin ile omurilikte inflamasyona neden olabilmektedir. Behçet hastalığında bahsedilen iltihap, mikropsuz bir iltihap çeşididir.

Günümüzde yapılan araştırmalarda Behçet hastalığının tam olarak nedeni bilinmemekle birlikte, bazı mikropların ve genetik faktörlerin bu hastalığa neden olduğu belirlenmiştir.

Behçet hastalığının kendine özgü belli başlı bulguları bulunmaktadır. Bu bulgular aşağıda sıralanmıştır:

Behçet hastalığı teşhisi konan her hastada en belirgin bulgu ağız içi yaralarıdır. Hastaların üçte ikisinde bulunan ilk bulgu bu yaralardır. Özellikle çocuklarda görülen ağız içi yaralar, tekrarlayan diğer ağız yaralarından ayırt edilmemektedir. Küçük yaraların dışında nadir olarak büyük yaralar da görülebilmektedir.

Nadir olarak peniste görülen bu yaralar, esas olarak skrotumda da ortaya çıkmaktadır. Yetişkin erkek hastalarda görülen genital yaralar genellikle iz bırakarak iyileşmektedir. Kız çocuklarında ise genel olarak genital dışındaki bölgelerde yaralar görülmektedir. Bu yaralar, oral aftlara benzeyerek özellikle ergenlik öncesi çocuklarda daha az görülmektedir.

Ergenlikten sonra sivilceye benzer şekilde görülen lezyonlar halinde ortaya çıkabilmektedir. Genellikle bacakların alt kısmında yerleşen, ciltte kabarık, kırmızı ve ağrılı lezyonlardır. Bu lezyonlar ergenlik öncesi çocuklarda daha sık görülmektedir.

Behçet hastalığının ileri seviyelerinde görülen bir belirtidir. Erkek çocuklarda %70 oranında, toplum genelinde ise %50 oranında göz tutulumu görülmektedir. Hastalığın ilk üç yılı içinde gözler tutulur ve alevlenmelerle seyreden kronik bir süreç yaşanır. Gözün hem ön hem de arka kamalarını tutarak giderek görme kaybına neden olabilir.

Behçet hastalığına yakalanmış kişilerde eklem tutulması sıkça görülmektedir. El bileği, ayak bileği ve dirsek eklemlerinde iltihaplanma birkaç hafta sürerek kendiliğinden düzelir.

Nadir de olsa nörolojik tutulum görülebilmektedir. Sara nöbetleri, artmış kafa içi basıncı ile ilişkili baş ağrısı ve beyin bulguları karakteristiktir. Erkeklerde ağır biçimde görülen nörolojik tutulum sonucu bazı hastalar psikiyatrik problemler geliştirebilir.

Behçet hastalarında %12 ile %20 oranında damar tutulumu görülmektedir. Bu, hastalığın ilerlediğini gösterir. Özellikle büyük damarların tutulması ile belirginleşir.

Özellikle uzak doğulu insanlarda bağırsakta yaraların görülmesiyle ortaya çıkar. Behçet hastalığının asıl belirtileri esas olarak damar iltihabından kaynaklanır ve iltihabın olduğu yere göre değişir.

Behçet hastalığının belirtilerinin hepsinin bir anda ortaya çıkması şart değildir. Bazı bulgular hastalığın ilk birkaç yılında çıkarken, bazı belirtiler ise yıllar sonra ortaya çıkabilir. Bu sebeple Behçet hastalığı belirtilerinin tam olarak teşhise uygun olması için diğer hastalıkların olasılıkları da dikkate alınmalıdır.

Bu belirtilerin dışında aşırı yorgunluk hissedilerek bağışıklık sisteminin zorlanması da görülebilir.